Misola waar rouwen centraal staat!
Fijn dat je er bent.
Welkom op de website van m’Isola.
m’Isola is een Eilandhuis, een veilige en tedere plek voor mensen in verdriet, verlies en rouw. Rouw zien we heel ruim bij m’Isola. Je kan rouwen om het verlies van een geliefde, je werk, relatie of perspectief. Of omwille van situaties die onomkeerbaar zijn. Het is van wezenlijk belang dat je jouw gevoelens rond verlies mag en kan uiten. In ons Eilandhuis schenken we adolescenten, volwassenen en kinderen de ruimte hiervoor. Hier wordt jouw verdriet gezien.
Iedereen is welkom bij m’Isola, los van religie of levensbeschouwing. Ook jij.
Waarom m’Isola?
Verdriet vraagt tijd en geduld. En dat zijn geen ijdele woorden.
Verdriet is zo mooi menselijk en dat koester ik, met zachte mildheid. Het hoeft ons leven niet te domineren, maar het mag een fijne reisgenoot zijn. In het Eilandhuis kan je alle maskers afleggen en jouw kwetsbaarheid tonen. Dit is mijn missie: jou even ontzorgen zodat je alle tijd kan nemen voor wat nodig is. Deze plek is zo inspirerend dat ik dit graag met jou wil delen.
Je kan hier terecht om even te ontsnappen aan de chaos van het dagelijks leven. Als je rouwt of verdrietig bent, dan snakt je lichaam en geest naar rust en stilte. Hier zijn heel veel prikkels weg gefilterd. En dat is verademend. Je hoeft hier niks te doen. Ik zorg met een warm hart voor jou en we laten alles op ons afkomen. Geen vermoeiende sessies, geen uitspitten van gevoelens, gewoon jezelf zijn en toelaten dat je kwetsbaar bent.
Het verhaal van Christine, bezielster van m’Isola
Afscheid nemen van iets of iemand die erg betekenisvol is in je leven, is vaak heel erg moeilijk. Je zoekt een weg om het verlies en je verdriet een mild, aanvaardbaar plaatsje te geven. Je zoekt naar manieren om weer vooruit te kunnen, naar houvast om weer te kunnen leven. En ondertussen draait de wereld verder.
Ik ben Christine Derycke, trotse mama van vijf prachtige kinderen waarvan twee sterrenkindjes.
Lees meer
Rouw is altijd uniek. Men gaat voorbij aan het individuele van elk verdriet, als men geen rekening houdt met de hoogstpersoonlijke behoeften waarmee men wordt geconfronteerd bij elk type verlies.
Tijdens een verliesreis in Ostuni leerden we elkaar kennen, Christine. Jouw rouwverwerking heeft je de
nodige kracht gegeven om dit project te starten. Ik hoop dat vele mensen de weg naar m’Isola
vinden.
Prof. Dr. Em. Manu Keirse
Eilandhuis
